توصیف مومن

مومن شادیش در سیمایش و اندوهش در دلش است.تحملش از همه بیشتر و نفسش از همه متواضع تر است.برتری جویی را خوش ندارد و خودنمایی را دشمن دارد.غصه اش طولانی ، همتش بلند ، خاموشی اش فراوان ، وقتش پر از کار ، بسیار شاکر و شکیبا و غرق در اندیشه خویش است. نیاز خود به کس نگوید ( یا هر کس را به دوستی نگیرد ) اخلاقش آرام و طبعش هموار و نرم است. نفس او ( در راه دینداری) از سنگ سخت تر و (در پیشگاه خدا) از برده خوارتر است. حکمت 333