نور آل محمد علیهم السلام

السلام علیک یا ابا صالح المهدی (عج)

وقتی به زندگی خودم و اطرافیان و مردم نگاه می کنم، همه را درگیر و سردرگم در زندگی روزمره می بینم، زندگی مان مانند کلاف بهم پیچیده، باز شدنی نیست. مردم غرق در زندگی روزمره، بدون توجه به کسی که حی و حاضر است، معصوم و آگاه به امور ظاهری و باطنی ماست، کسی که امام است و حجت خدا، کسی که بهانه خلقت است، کسی که ولی امر است، صاحب الزمان و بقیه الله است، کسی که نور آل محمد (ع) است، زندگی می کنند. ما مردم همان هایی هستیم که در ایام شهادت معصومین (ع) ادعا می کنیم که کاش در زمان آنها زندگی می کردیم و به یاری شان می شتافتیم، غافل از اینکه الان نیز امام زمان (عج) حی و حاضر است و کسی به یادش نیست. اعمال ما طوری شده است که امام عصر (عج) مظلوم ترین و غریب ترین فرد عالم شده است با این همه مسلمان و شیعه پر ادعا.

در زندگی روزانه مان جایی برای امام نیست، یادی از او نمی شود مگر در نیمه شعبان. گواه این مطلب اعمال ماست،اعمال ما هیچ یک رنگ خدایی ندارد. اگر معتقدیم که امام ولایت تکوینی و تشریعی دارد و آگاه به اعمال و ذفتار ماست، چرا انقدر کارهای حرام و اشتباه و غیر خدایی انجام می دهیم؟ تنها دلیلش این است که ایمانمان مانند تار عنکبوت سست و لرزان است.بالاتر از امام، این عالم محضر خداست خدا را نیز بحساب نمی آوریم.برخی انگار نه انگار که مسلمانند و آنهایی هم که ظاهرا مسلمانند، دین را به نفع خود تفسیر می کنند، جایی که با دین حسابشان پر می شود دیندارند و در سایر حالات بیخیال هستند.

یکی از القاب امام شرید (آواره) و فرید (تنها) است فدای آوارگی و تنهایی اش، وقتی تصور می کنم که امام تنها و مظلوم است و یاوری ندارد آرزو می کنم که دنیایی نباشد.

چقدر ما شیعیان بدبخت و پست هستیم که امام زمانمان تنها و بی کس است، مظلوم ترین فرد عالم است کسی که امیر عالم هستی است. ما شیعیان می توانیم با انجام اعمال نیک و صالح، با دعا برای فرج ، با گرفتن مراسمات ساده و معنوی برای آنحضرت ( بجای مراسمات بدردنخور مراسمات و جشن های آلوده به گناه دورهمی های آلوده و همراه گناه و مراسماتی که پر از تهمت و غیبت و گناه هستند) و دعا برایشان، نام و یاد آنحضرت را روزانه در زندگیمان زنده نگه داریم.

الان ایشان امام ما هستند و باید همه کارهایمان مورد پسند ایشان باشند بهمین خاطر این صفحه را به نام ایشان ایجاد کردم تا یاد و نام ایشان در وبلاگم زنده باشد و هم خودم در اعمال و رفتارم دقت کنم تا در حد توان بتوانم قلب ایشان را شاد و خشنود کنم.

تنها راه برای درک ایشان انجام واجبات و ترک محرمات است البته با اخلاص تمام که کار خیلی سختی است. خوشا بحال آنهایی که اخلاص دارند و رنگ خدایی

                                                                                اللهم عجل لولیک الفرج