خطبه 3

این خطبه معروف به خطبه شقشقیه است و در بر دارنده درد دل های امام (ع) در باره غصب خلافت است. که به قسمتی از آن که راجع مسئولیت های اجتماعی است اشاره می شود.( به بهانه شروع ثبت نام  و فعالیت های انتخاباتی)

مسئولیت های اجتماعی

هان به خدایی که دانه را شکافت و انسان را پدید آورد. اگر نبود حضور مردم و تمام بودن حجت بر من به جهت وجود یاور، و پیمانی که خداوند از آگاهان گرفته که در برابر پرخوری ستمکاران و گرسنگی ستمدیدگان ساکت ننشینند، بی تردید دهنه شتر حکومت را بر کوهانش می افکندم و پایان آن را همچون آغازش با پیاله تهی سیراب می کردم و در آن هنگام می دیدید که این دنیای شما در چشم من از آب بینی بزغاله ای بی ارزش تر است. وقتی خطبه امام به اینجا رسید مردی از اهالی عراق برخاست و نامه ای به دست او داد و امیرمومنان مشغول خواندن آن شد. وقتی از خواندن نامه فارغ شد، ابن عباس به امام گفت: ای امیرمومنان ای کاش سخن خود را ادامه می دادی. فرمود: هیهات ای پسر عباس، این آتش درونی بود که زبانه کشید و سپس فرو کش کرد. ( تلک شقشقه هدرت ثم قرت ) ابن عباس گفت: به خدا سوگند بر ناتمامی هیچ سخنی به اندازه این سخن امام تاسف نخوردم که امیرمومنان (ع) آن را به جایی که می خواست نرساند.

آیا می شود آرزو کرد که روزی ما آدما بخصوص آنهایی که به دنبال مقام و قدرت هستند بخاطر آب بینی بزغاله، آبروی یکدیگر را نبریم صادق باشیم برای خدا قدم برداریم به فکر مردم باشیم به فکر پر کردن حساب های بانکی خود و وابستگانمان نباشیم و ... ؟ وقتی می بینم کسی مقام و پستی به دست آورده و براحتی شب را به صبح  می رساند تعجب می کنم و به این مطلب باور می کنم که برای خدا و خلق خدا قدم بر نمی دارد.